Wiąz Turkiestanu to wyjątkowa roślina, która zyskuje coraz większą popularność w polskich ogrodach. Ten azjatycki gatunek zachwyca szybkim wzrostem i wszechstronnością zastosowania – sprawdza się zarówno jako soliter, jak i element żywopłotu.
Charakterystyka wiązu Turkiestanu
Wiąz Turkiestanu (Ulmus pumila) naturalnie występuje na terenach Azji – od wschodniej Syberii przez Mongolię aż po Tybet. W swoim naturalnym środowisku doskonale radzi sobie na suchych, kamienistych glebach. Podobnie jak rośliny egzotyczne do ogrodu w Polsce, świetnie zaaklimatyzował się w naszym klimacie.
Roślina wyróżnia się charakterystycznym pokrojem – może przybierać formę zarówno drzewa, jak i rozłożystego krzewu. W formie drzewiastej osiąga wysokość nawet do 30 metrów. Pędy pokryte są niewielkimi, eliptycznymi liśćmi o ząbkowanych brzegach. Wiosną na roślinie pojawiają się niepozorne kwiaty.
Na rynku dostępne są różne odmiany wiązu Turkiestanu. Najpopularniejsze to:
- Aurescens – o zielonych liściach z delikatnym żółtym wybarwieniem wiosną
- Aurea – charakteryzująca się intensywnie żółtym ulistnieniem od wiosny do jesieni
- Pendula – o zwisających pędach
W ogrodnictwie wiąz Turkiestanu znajduje wszechstronne zastosowanie.
- Element żywopłotów
- Soliter na trawniku
- Drzewo alejowe
- Roślina do formowania bonsai
Wymagania uprawowe
Wiąz Turkiestanu najlepiej rośnie na stanowiskach nasłonecznionych, choć radzi sobie również w miejscach z lekkim cieniem. Preferuje gleby żyzne i dobrze przepuszczalne, lecz cechuje go duża odporność na różne rodzaje podłoża. Podobnie jak perukowiec podolski, wymaga odpowiedniego drenażu, ponieważ nie toleruje nadmiaru wilgoci i zastoin wodnych.
Istotne jest, aby dostosowywać nawodnienie roślin do obecnych warunków atmosferycznych. Gdy rośliny są świeżo posadzone, wymagają regularnej podaży wody, szczególnie podczas długich okresów bez opadów. Starsze okazy radzą sobie lepiej z niedostatkami wody.
Nawożenie należy prowadzić z umiarem. Na wiosnę wskazane jest użycie nawozu wieloskładnikowego, który dostarczy roślinom wszystkich niezbędnych składników do dynamicznego rozwoju. Dla roślin formowanych na żywopłot warto powtórzyć zabieg nawożenia w połowie sezonu wegetacyjnego.
Sadzenie wiązu Turkiestanu
Optymalnym terminem sadzenia wiązu Turkiestanu jest wczesna wiosna lub jesień. Jesienne sadzenie najlepiej wykonać na 4-6 tygodni przed spodziewanymi mrozami.
Przygotowanie podłoża rozpoczynamy od wykopania dołka o odpowiedniej wielkości – minimum dwa razy szerszego niż bryła korzeniowa rośliny. Do ziemi wydobytej z dołka dodajemy kompost lub dobrze rozłożony obornik.
Kluczowe jest zwrócenie uwagi na głębokość – korzeń szyjki musi być równy poziomowi gruntu. Po ułożeniu rośliny w wykopie, starannie wypełniamy obszar wokół korzeni przygotowanym podłożem i nawadniamy obficie.
Pielęgnacja i formowanie
Sposób przycinania wiązu Turkiestanu uzależniony jest od sposobu jego uprawy. W przypadku żywopłotów warto przeprowadzać cięcie systematycznie, około 2-3 razy w ciągu sezonu. Natomiast ozdobne drzewa potrzebują jedynie usuwania pędów chorych oraz tych, które się krzyżują.
Mimo dobrej mrozoodporności, młode rośliny warto zabezpieczyć na zimę. Można to zrobić poprzez okrycie podstawy krzewu korą lub słomą. W przypadku roślin w formie drzewiastej należy zabezpieczyć pień przed przemarzaniem, owijając go matą słomianą lub agrowłókniną.
Wiąz Turkiestanu jest stosunkowo odporny na choroby i szkodniki. Sporadycznie może być atakowany przez mszyce lub przędziorki. Ważne jest również regularne usuwanie opadłych liści, które mogą być źródłem infekcji grzybowych.
