Wiąz Turkiestanu to wyjątkowa roślina, która zyskuje coraz większą popularność w polskich ogrodach. Ten azjatycki gatunek zachwyca szybkim wzrostem i wszechstronnością zastosowania – sprawdza się zarówno jako soliter, jak i element żywopłotu. Poznaj szczegółowe informacje na temat uprawy i sadzenia wiązu Turkiestanu, który może stać się ozdobą Twojego ogrodu.
Charakterystyka wiązu Turkiestanu
Wiąz Turkiestanu (Ulmus pumila) naturalnie występuje na terenach Azji – od wschodniej Syberii przez Mongolię aż po Tybet. W swoim naturalnym środowisku doskonale radzi sobie na suchych, kamienistych glebach. Podobnie jak rośliny egzotyczne do ogrodu w Polsce, świetnie zaaklimatyzował się w naszym klimacie.
Roślina wyróżnia się charakterystycznym pokrojem – może przybierać formę zarówno drzewa, jak i rozłożystego krzewu. W formie drzewiastej osiąga wysokość nawet do 30 metrów. Pędy pokryte są niewielkimi, eliptycznymi liśćmi o ząbkowanych brzegach. Wiosną na roślinie pojawiają się niepozorne kwiaty.
Na rynku dostępne są różne odmiany wiązu Turkiestanu. Najpopularniejsze to:
- Aurescens – o zielonych liściach z delikatnym żółtym wybarwieniem wiosną
- Aurea – charakteryzująca się intensywnie żółtym ulistnieniem od wiosny do jesieni
- Pendula – o zwisających pędach
W ogrodnictwie wiąz Turkiestanu znajduje wszechstronne zastosowanie. Świetnie sprawdza się jako:
- Element żywopłotów
- Soliter na trawniku
- Drzewo alejowe
- Roślina do formowania bonsai
Wymagania uprawowe
Wiąz Turkiestanu preferuje stanowiska dobrze nasłonecznione, choć toleruje także lekkie zacienienie. Najlepiej rozwija się na glebach żyznych i przepuszczalnych, jednak wykazuje dużą tolerancję na różne typy podłoża. Podobnie jak perukowiec podolski, kluczowe jest zapewnienie dobrego drenażu, ponieważ roślina źle znosi zastój wody.
Nawadnianie należy dostosować do warunków atmosferycznych. W pierwszych latach po posadzeniu wymaga regularnego podlewania, szczególnie w okresach suszy. Dorosłe okazy są bardziej odporne na niedobory wody. Najlepiej podlewać rośliny rano, kierując wodę bezpośrednio pod korzeń.
Nawożenie powinno być umiarkowane. Wiosną warto zastosować nawóz wieloskładnikowy, który zapewni roślinie składniki niezbędne do intensywnego wzrostu. W przypadku roślin formowanych w żywopłot, można powtórzyć nawożenie w połowie sezonu.
Sadzenie wiązu Turkiestanu
Optymalnym terminem sadzenia wiązu Turkiestanu jest wczesna wiosna lub jesień. W przypadku sadzenia wiosennego należy poczekać, aż minie ryzyko przymrozków. Jesienne sadzenie najlepiej wykonać na 4-6 tygodni przed spodziewanymi mrozami.
Przygotowanie podłoża rozpoczynamy od wykopania dołka o odpowiedniej wielkości – minimum dwa razy szerszego niż bryła korzeniowa rośliny. Na dnie warto wykonać drenaż z warstwy żwiru lub keramzytu. Do ziemi wydobytej z dołka dodajemy kompost lub dobrze rozłożony obornik.
Podczas sadzenia należy zwrócić uwagę na głębokość – szyjka korzeniowa powinna znajdować się na poziomie gruntu. Po umieszczeniu rośliny w dołku, dokładnie wypełniamy przestrzeń wokół korzeni przygotowaną ziemią i obficie podlewamy.
Pielęgnacja i formowanie
Przycinanie wiązu Turkiestanu zależy od formy, w jakiej prowadzimy roślinę. W przypadku żywopłotów konieczne jest regularne cięcie 2-3 razy w sezonie. Podobnie jak przy przycinaniu iglaków, pierwsze cięcie wykonujemy wczesną wiosną, kolejne w połowie lata, a ostatnie we wrześniu. Drzewa ozdobne wymagają jedynie usuwania chorych i krzyżujących się pędów.
Mimo dobrej mrozoodporności, młode rośliny warto zabezpieczyć na zimę. Można to zrobić poprzez okrycie podstawy krzewu korą lub słomą. W przypadku roślin w formie drzewiastej należy zabezpieczyć pień przed przemarzaniem, owijając go matą słomianą lub agrowłókniną.
Wiąz Turkiestanu jest stosunkowo odporny na choroby i szkodniki. Sporadycznie może być atakowany przez mszyce lub przędziorki. W przypadku pojawienia się szkodników należy zastosować odpowiednie preparaty ochronne. Ważne jest również regularne usuwanie opadłych liści, które mogą być źródłem infekcji grzybowych.
